„Nie jest trudno byc dobrym – wystarczy tylko chcieć” – to słowa naszego patrona o. Mariana Żelazka.
O. Marian Żelazek urodził się 30 stycznia 1918 r. w Palędziu koło Poznania. We wrześniu 1937 r. rozpoczął nowicjat w seminarium duchownym Księży Werbistów w Chludowie.
W 1938 rozpoczął studia filozoficzne. 4 września 1939, rozpoczął swą pierwszą profesję zakonną. W maju 1940 r. został aresztowany przez Gestapo. Przebywał w obozach koncentracyjnych w Dachau, Gussen i aż do wyzwolenia w 1945 ponownie w Dachau. Po wyzwoleniu obozu kontynuował naukę w seminarium i w 1948 otrzymał w Rzymie święcenia kapłańskie. W roku 1950 wyjechał na misje do nowej werbistowskiej stacji misyjnej Sambalpurm w północnej części indyjskiego stanu Orisa. Przez pierwsze 25 lat pracował wśród Adibasów, koczowników żyjących w dżungli (tzw. hinduskich aborygenów). Był gorliwym duszpasterzem, pracował z wielkim zaangażowaniem, zwłaszcza na polu oświaty. Wspierał rodzące się powołania wśród chrześcijan z miejscowych plemion. Założył niższe seminarium duchowne dla diecezji Sambalpur. Był dyrektorem gimnazjum misyjnego, sekretarzem wszystkich szkół misyjnych w okręgu misji Sambalpur oraz proboszczem małej parafii w miejscowości Bondamunda. 1 czerwca 1975 r. został przeniesiony do Puri nad Zatoką Bengalską w południowej części stanu Orisa na terenie archidiecezji Cuttack-Bhubaneśwar. Puri to jedno z pięciu „najświętszych miejsc” dla wyznawców hinduizmu. Znajduje się tam świątynia boga Dżagannatha z panteonu hinduskiego. W Puri o. Żelazek rozpoczął pracę wśród najuboższych rybaków i ponad tysiąca miejscowych trędowatych. Założył dla nich kolonię, w której zapewnione jest leczenie, mieszkanie, żywność i praca. Stworzył szkołę i schronisko dla dzieci z rodzin trędowatych. Zapewnił kolonii mały szpital, kuchnię charytatywną, a także sieć programów samopomocowych, jak kursy szycia, ogrodnictwa, kursy rolnicze, ferma kurza itp. Jego olbrzymim osiągnięciem była integracja społeczności trędowatych z miejscową ludnością. Udało mu się również nawiązać kontakt z duchownymi ze świątyni Pana Dżagannatha. Jej najwyższy kapłan należał do najbliższych przyjaciół misjonarza. W Puri o Żelazek zbudował też kościół Najświętszej Marii Panny Niepokalanego Poczęcia. O. Żelazek był wielokrotnie nagradzany – między innymi w 2000 roku akademia Medyczna w Poznaniu przyznała mu Medal im. Karola Marcinkowskiego za zasługi w niesieniu pomocy charytatywnej i medycznej trędowatym.
W 2002 r. był też nominowany do pokojowej Nagrody Nobla. Jego kandydaturę poparli m.in. polscy nobliści Czesław Miłosz i Wisława Szymborska, Senat Uniwersytetu Warszawskiego, duszpasterz Rodzin Katyńskich ks. prałat Zdzisław Peszkowski, indyjski arcybiskup Raphael Cheenath, a także najwyższy kapłan hinduskiej świątyni Dżagannatha w Puri.
” … ojciec Żelazek nie namawiał nikogo do zmiany wiary. Poza kościołem katolickim, który wybudował na terenie swojej kolonii, nie nawracał nikogo na katolicyzm. Był szczególnie uczciwy wobec hinduskiej większości. Nie otrzymałby nigdy pozwolenia od władz na wybudowanie tego kościoła, gdyby było inaczej. Obok kościoła ojciec Żelazek wybudował bibliotekę z czytelnią i salą konferencyjną, powołując do życia Centrum Dialogu dla ludzi „głodnych Boga” – jak ich określał ojciec Żelazek. Dowodził w ten sposób, że miłość do człowieka jest możliwym do zbudowania fundamentem wzajemnego zrozumienia, a więc dialogu ekumenicznego, niełatwego do przeprowadzenia wśród hinduistów. ” – czytamy między innymi w liście nominacyjnym podpisanym przez wiele osób z całego świata. Umarł 30 kwietnia 2006 r.,w wieku 88 lat w Indiach, w wiosce trędowatych, wśród których spędził ponad 50 lat swego życia. Został pochowany na cmentarzu werbistów w Dżharsugudzie, w indyjskim stanie Orissa nad Zatoką Bengalską.