Jak komunikować się z dzieckiem, które nie mówi po polsku – praktyczny poradnik

Serdecznie polecam artykuł Anny Krzyszczuk i Weroniki Firlejczyk z Centrum Terapii i Rozwoju Komunikacji “Pogaduchy”.

Autorki podpowiadają, w jaki sposób radzić sobie w nowych sytuacjach komunikacyjnych, z którymi obecnie spotykamy się codziennie w przedszkolach i szkołach.

Życzę miłej lektury

Katarzyna Stankiewicz

logopeda

Jak komunikować się z dzieckiem, które nie mówi po polsku – praktyczny poradnik

Komunikacja jest podstawowym prawem oraz potrzebą każdego człowieka. Warto o tym pamiętać, kiedy otaczamy naszą opieką dzieci, które nie mówią po polsku. Ważne jest to szczególnie teraz, gdy w związku z agresją Rosji na Ukrainę, do Polski przybywa coraz więcej uchodźców.

Poniżej podajemy kilka praktycznych wskazówek, które mogą pomóc w pierwszych dniach adaptacji dzieci z Ukrainy w placówce oświatowej.

1. Komunikacja to nie tylko mowa. Istnieje wiele możliwości porozumiewania się z drugim człowiekiem. Gesty, spojrzenia, kontakt wzrokowy i mowa ciała mogą być źródłem informacji o drugiej osobie i o jej stanie.
2. Bycie rozumianym zmniejsza stres, minimalizuje napięcia i lęki, co znacząco wpływa na sytuację psychiczną człowieka. Im szybciej zaczniemy szukać możliwości skomunikowania się z dziećmi pochodzącymi z Ukrainy, tym łatwiej będą się one w stanie poczuć przy nas zaakceptowane, rozumiane i bezpieczne.
3. Relacje buduje się powoli, tym bardziej w tak trudnym położeniu w jakim są dzieci, z którymi przyjdzie nam się spotkać. Nie narzucajmy się. Każde dziecko potrzebuje czasu i przestrzeni, by się otworzyć i zaufać nieznanej osobie. Początkowe trudności komunikacyjne mogą być nie tylko efektem bariery językowej, ale również skutkiem stresu i szoku wynikającego z zaistniałej sytuacji.
4. Warto stwarzać okazje do komunikowania się. Obrazki, gesty, podawanie dziecku konkretnych przedmiotów, których może potrzebować, jest dobrym początkiem nawiązania kontaktu. Warto zacząć od najprostszych zabaw relacyjnych, senso-motorycznych, wspólnych zabaw tanecznych. Dajmy się poprowadzić dzieciom w zabawie.
5. Pomostem do komunikacji może być również poszukiwanie motywacji, czyli wszystkiego, co dzieci lubią i na czym skupiają uwagę. Sprawdzajmy, czym dzieci chcą się bawić, jakie wybierają książki i co najchętniej robią wtedy, kiedy nie narzucamy im swoich propozycji.
6. Nie zakładajmy, że dzieci z Ukrainy od razu będą uczyły się języka polskiego. Najpierw spróbujmy się z nimi skomunikować i zapewnić im poczucie bezpieczeństwa. Nauka polskiego jest sprawą drugorzędną.
7. Coraz więcej osób, firm i platform oferuje pomoce edukacyjne, kolorowanki czy książki dla dzieci w języku ukraińskim do pobrania za darmo. Korzystajmy z tego, co już jest.
8. Na koniec zachęcamy do rozważenia alternatywnych dróg komunikacji: baza darmowych znaków graficznych do pobrania: arasaac.org czy darmowa aplikacja mobilna LetMeTalk (https://letmetalk.pl.aptoide.com/app), to rodzaje komunikacji obrazkowej, które mogą być nieocenionym źródłem wsparcia, szczególnie na początku.

Autor: autorki: Anna Krzyszczuk, Weronika Firlejczyk. “Pogaduchy” Centrum Terapii i Rozwoju Komunikacji